Przez koncert do serca

Tak! Stało się!

W dniu wczorajszym spełniłam jedno ze swoich mniejszych, ale jakże ważnych marzeń. Wybrałam się na koncert zespołu, który od lat towarzyszy mi w różnych momentach mojego życia. Jeśli miałam chociaż cień wątpliwości, czy warto się fatygować na jeden wieczór do Wrocławia, to 1,5-godzinny występ, szybko je rozwiał. Morze ludzi, tętniąca energią przestrzeń i rockowa muzyka, która przenika przez całe ciało… W tamtej chwili nie potrzebowałam do szczęścia niczego więcej.

PRZED…

Jeśli widzisz w typowo turystycznych miejscach ludzi ubranych w czarne t-shirty, to wiedz, że tego dnia coś się dzieje w mieście.

We Wrocławiu byłam już od rana, ale ze względów służbowych pod stadion trafiłam dopiero wieczorem. Obserwowałam jak z każdej strony napływają masy, czułam ich radość i energię, kiedy przechodzili obok mnie. Może to śmiesznie zabrzmi, ale przez ten krótki czas byliśmy „rodziną fanów rocka” i to było doprawdy przyjemne uczucie :).

Kilka minut przed rozpoczęciem show światła na stadionie zgasły. Fani siędzący dotychczas na płycie, podnieśli się. Wszyscy wpatrywali się w scenę pełni oczekiwania. Przez trybuny przeszło kilka fal, co rusz słychać było zachęcające oklaski albo pokrzykiwania. Mój brat spojrzał na zegarek, mówiąc:

-Jest 22.42. W zasadzie mają jeszcze 3 minuty.

-No tak. Niemiecka precyzja – odparłam.

I rzeczywiście. O 22.44 na ekranach pojawił się zegarek odliczający 60 sekund do rozpoczęcia koncertu. Czułam jak napięcie rośnie wśród oczestników wydarzenia. Ostatnie 10 sekund publika wykrzyczała i wtedy… zaczęło się!

W TRAKCIE…

Tak naprawdę to nie chciałabym zdradzać, co się działo na scenie. Byłoby to chyba nie do końca fair wobec twórców, a ponadto lepiej tego doświadczyć na własnej skórze, niż najpierw przeczytać i ewentualnie potem przeżyć ;).

Tak bardzo osobiście mogę napisać, że:

1. Rammstein od dawna był jednym z moich ulubionych zespołów (zob. tutaj). Dzięki ich kawałkom lepiej sobie radzę z trudnymi emocjami. Możliwość usłyszenia głośno i z pełną parą muzyki tworzonej przez tę ekscentryczną grupę, było dla mnie wielkim przeżyciem.
2. W końcu zobaczyłam na własne oczy, jak rewelacyjny jest Christian „Flake” Lorenz. Klawiszowiec co rusz przykuwał moję uwagę swoimi tanecznymi podrygami, błyszczącym wdziankiem, maszerowaniem po bieżni oraz scenkami, odgrywanymi wraz z wokalistą. Już nawet nie wspominając o tym, jak on gra na klawiszach!
3. Til Lindemann ma kapitalny głos – słysząc go na żywo, dostawałam gęsiej skórki. Przy utworze „Seemann” się popłakałam, a przy ulubionym „Mein Hertz Brennt” było blisko.
4. Efekty pirotechniczne sprawiały, że co rusz zatrzymywałam się w swoich pląsach z rozdziawioną buzią – czytaj: robiły wrażenie!
5. Skakałam jak szalona i nareszcie mogłam się powydzierać bez przeszkód (ostatnio rzadko miałam okazję tak pokrzyczeć, śpiewając, a już w języku niemieckim to w ogóle ;)).
6. Kiedy zaczynał się utwór należący do grona moich ulubionych (kilka takich jest), piszczałam z zachwytu, jak dziecko, które rozpakowuje prezent i znajduje w nim coś, co naprawdę chciało dostać.
7. I tak mogłabym pisać i pisać…

PO…

Byłam szczęśliwa. Przynajmniej przez krótki moment, a jak śpiewał Riedel „w życiu piękne są tylko chwile”.

Koncert Rammsteina to prawdziwe widowisko. Dopracowany do perfekcji  spektakl, od którego nie sposób oderwać wzrok. Gdy połączymy to z ciężkim brzmieniem muzyki i mocnym głosem wokalisty, mamy „dzieło” doskonałe. W swoim krótkim życiu, byłam na wielu koncertach, ale czegoś takiego jeszcze nie widziałam. Oficjalnie stwierdzam, że był to najlepszy koncert w moim (dotychczasowym) życiu.

Jeśli Rammstein do tej pory trzymał się mojej głowy, to teraz trafił do serca.

Drogi Czytelniku, jeśli lubisz ten gatunek muzyczny i masz okazję zobaczyć niemiecki zespół na żywo, to nie wahaj się ani chwili! Będziesz… zachwycony! 🙂

Jeśli zaś na Tobie zrobił wrażenie jakiś koncert, podziel się tym ze mną w komentarzu!